"Być kobietą" - historie pięciu pań z pasją i charakterem

Wszystkim przedstawicielkom płci pięknej ? i tym najmłodszym i tym dojrzewającym i tym już dojrzałym ? życzymy zdrowia i samych pięknych chwil w życiu. Niech wasze twarze każdego dnia ? nie tylko 8 marca w święto kobiet - rozpromienia uśmiech a wasi bliscy niech zawsze was doceniają. A, że jest za co niech świadczą same panie, które opowiedziały nam o sobie, swoich pasjach, zaangażowaniu i o tym, że jak potrafią spełniać się w każdej dziedzinie ? i zawodowej, i prywatnej, i społecznej.Teresa Walkowiak - chciała zbawiać świat - została policjantką Teresa Walkowiak spełniła swoje marzenie i została policjantką. Swojej decyzji nie żałuje, a pracy nie zamieniłaby na żadną inną. Choć zdarzało jej się znaleźć w groźnych sytuacjach, to właśnie praca funkcjonariusza na tzw. ulicy, gdzie była narażona na największe niebezpieczeństwo podobała jej się najbardziej. Teresa Walkowiak już jako nastolatka marzyła o tym, by nosić mundur. - Świtało mi to w głowie od liceum. Wierzyłam, że jako policjantka będę mogła zbawić świat, że będę mogła polepszyć życie wielu ludzi, dotrzeć do nich z pomocą w sposób szybki i skuteczny ? opowiada 33-latka. Nie od razu jednak spełniła to marzenie. - Była to długa i kręta droga. Skończyłam studia, filologię polską. Stosunkowo wcześnie, bo w wieku 20 lat wyszłam za mąż, a mąż był przeciwny temu, bym szła pracować do policji ? wspomina. Zdecydowali się więc na kompromis ? jeśli po roku od skończenia studiów nie znajdzie pracy w zawodzie, to złoży papiery w policji. - Równo rok minął, pracy nie znalazłam i papiery złożyłam. Szczerze przyznam, że jakoś bardzo się nie starałam tej pracy szukać, bo chyba nigdy do końca nie chciałam być nauczycielką. Więc ten rok to był tak na przeczekanie ? śmieje się młoda policjantka.Wiele wyrzeczeń w drodze do celu